Mensen kunnen vaak wrede wezens zijn die je niet serieus nemen als je moet werken met een visuele beperking. Dit is eigenlijk beledigd voor mensen die met een handicap zitten. Je hebt al een beperking die de meeste mensen niet hebben en dan gaan mensen je ook nog eens niet serieus nemen. Dit heeft jammer genoeg te maken met de dierlijke instincten die mensen nog steeds in zich hebben sinds jij en ik nog maar een paar duizend jaar in een civilisatie leven. Voor evolutie is een paar duizend jaar nagenoeg niks. En dus zijn onze hersenen niet heel erg anders die van de bloeddorstige chimpansees die armen eraf rukken.
Welk instinct?
De instincten waar ik het over heb zijn voornamelijk die van stamgedrag en het eng vinden van dingen die je niet kent. Het is logisch dat als je iets niet kent dat je het eng vindt. Gelukkig kunnen de meeste mensen redeneren dat je niet op basis van zo een angstig gevoel moet handelen. Maar niet iedereen lukt dat en dan zit je met de gebakken peren. Stamgedrag is ook een groot probleem. Mensen willen graag bij een groep horen en als de groep (of een leider meestal) bepaald dat iemand niet in de groep hoort zullen de individuele groepsleden die wens uitvoeren ongeacht hoeveel pijn je er mee kan doen.